Filharmonia Sudecka zaprasza serdecznie na koncert kameralny 9 czerwca o godzinie 19 do sali koncertowej przy ulicy Słowackiego 4. Wystąpi Orkiestra Kameralna Filharmonii Sudeckiej pod dyrekcją Grzegorza Brajnera. Solistką koncertu będzie Marta Magdalena Lelek – skrzypce.
Usłyszycie Państwo:
Feliksa Nowowiejskiego – Poemat symfoniczny „Pożegnanie Ellenai” op. 17 nr 3 – recytacja Piotr Mokrzycki
Wolfganga Amadeusza Mozarta – Serenadę „Eine kleine Nachtmusk”
Andrzeja Panufnika – Koncert skrzypcowy
Mieczysława Karłowicza – Serenadę na orkiestrę smyczkową op. 2
Serdecznie zapraszamy!
Charakterystyczne dla romantyzmu nawiązywanie do literatury w muzyce i malarstwie inspirowało również kompozytorów przełomu XIX i XX wieku, a w Polsce twórców młodopolskich. Poemat symfoniczny „Pożegnanie Ellenai” op. 17 (1915) Feliksa Nowowiejskiego jest nawiązaniem do poematu Juliusza Słowackiego „Anhelli”. Kompozytor manifestował swój patriotyzm podejmując temat polskiego mesjanizmu oraz niezbywalnych wartości duchowych w kontekście dziejów narodowych.
Koncert skrzypcowy (1971) Andrzeja Panufnika powstał na zamówienie wybitnego wiolinisty Yehudi Menuhina. „Zdecydowałem się, że przede wszystkim muszę wyeksponować skrzypce jako instrument o ciepłym, ekspresyjnym wyrazie. (…) Pisząc na skrzypce, ulegałem, jak sądzę, oddziaływaniu mych dziecięcych wspomnień – zapachu drewna, z którego mój ojciec budował swe instrumenty, i nieustannego grania mojej matki (…) utwór ten stał się jakąś pielgrzymką w przeszłość i (…) wypełnił się polską atmosferą” wspominał kompozytor.
Pozycję Mieczysława Karłowicza w historii muzyki polskiej – pewną i oryginalną – buduje Serenada na orkiestrę smyczkową op. 2. Młodzieńczy utwór ukończony w 1897 roku składa się z czterech części: Marsza z triem, Romansu, Walca i Finału-allegretta. Z jednej strony budzi uznanie dojrzałym użyciem późnoromantycznej chromatyki, dysonansującej harmoniki oraz niekonwencjonalnymi modulacjami. Z drugiej strony cechy nowatorstwa ustępują powierzchowności rodem z bezbarwnych fragmentów XIX-wiecznej muzyki rosyjskiej, dalekiej od temperamentu artystycznego zrealizowanego w kolejnych dziełach Karłowicza.
Mała nocna muzyka (1787) Wolfganga Amadeusza Mozarta to jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych utworów wiedeńczyka. Zachwycająca lekkością, beztroskim charakterem czteroczęściowa Serenada na orkiestrę smyczkową G-dur nr 13 jest kwintesencją rozrywki.
