Pan Ignacy Sarnecki – Żołnierz Wyklęty, za swoją działalność niepodległościową został skazany przez sąd na karę śmierci. Ignacy Sarnecki od 1945r. działał jako łącznik grupy Ruchu Oporu AK „ZNICZ” grupy Stanisława Bali (pseudonim „SOWA”). W październiku 1945r. został zatrzymany przez Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa w Działdowie w celu próby wydobycia informacji dotyczących działalności konspiracyjnej. Został osadzony w więzieniu dla młodocianych i przetrzymywany do 20 grudnia 1945r. tam dotkliwie bity i torturowany. Pod wpływem tortur podpisał dokument, że po wypuszczeniu na wolność będzie donosił i informował o działalności partyzanckiej. Za nie wywiązanie się z warunku współpracy z UB, Ignacy Sarnecki został ponownie zatrzymany w Mławie w lutym 1946r. gdzie przebywał w areszcie do końca czerwca 1946r. Z aresztu uciekł i wstąpił ponownie do oddziału partyzantów „ROAK”.
Z początkiem marca 1947r. ówczesne władze kraju ogłosiły amnestię. Oddział, w którym służył Ignacy Sarnecki zamierzał się ujawnić i złożyć broń. Nim do tego doszło wpadł jednak w zasadzkę. Ignacy Sarnecki został ciężko ranny, następnie ponownie zatrzymany przez UB w Mławie i przewieziony do szpitala więziennego na Mokotowie przy ul. Rakowieckiej 37. W przeprowadzonym procesie sądowym Pan Sarnecki został skazany na karę śmierci, wyroku nie wykonano. Więziony był do marca 1951r. kiedy to został zwolniony ze względu na stan zdrowia. Po wyjściu z więzienia, jako „niebezpieczny element”, został deportowany do Wałbrzycha.
Pan Ignacy Sarnecki za walkę w szeregach Armii Krajowej, a także za udział w antykomunistycznej partyzantce po zakończeniu II wojny światowej otrzymał stopień oficerski podporucznika Wojska Polskiego.
