Zgodnie z ustawą z dnia 20 lutego 2015 roku o rzeczach znalezionych /Dz.U. z 2015r. poz. 397/ w przypadku, gdy nie jest znany właściciel rzeczy znalezionej, organem uprawnionym do przyjęcia tej rzeczy na przechowanie jest właściwy miejscowo Starosta (ustalany na podstawie miejsca zamieszkania znalazcy lub miejsca znalezienia rzeczy) albo osoba zajmująca pomieszczenie, w którym rzecz została znaleziona lub zarządca budynku użyteczności publicznej.
W razie przypuszczenia, że rzecz znaleziona przedstawia wartość historyczną, naukową lub artystyczną, właściwy starosta w terminie 7 dni od dnia powzięcia wiadomości o znalezieniu rzeczy zawiadamia właściwego miejscowo wojewódzkiego konserwatora zabytków, który w przypadku potwierdzenia, że rzecz znaleziona ma wartość naukową, historyczną lub artystyczną oddaje ją w drodze decyzji na przechowanie właściwemu ze względu na rodzaj rzeczy znalezionej muzeum państwowemu albo samorządowemu, bibliotece, dla której organizatorem jest minister, kierownik urzędu centralnego albo jednostka samorządu terytorialnego, albo archiwum państwowemu.
W przypadku gdy rzecz znaleziona jest zabytkiem i stała się własnością Skarbu Państwa, muzeum albo biblioteka, którym rzecz została oddana na przechowanie, występują do właściwego starosty o przeniesienie własności tej rzeczy, w drodze umowy.
W przypadku gdy rzecz znaleziona jest materiałem archiwalnym i stała się własnością Skarbu Państwa, wchodzi do zasobu archiwalnego tego archiwum państwowego, któremu została oddana na przechowanie.
Przepisy ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o rzeczach znalezionych nie przewidują możliwości przyjęcia rzeczy znalezionej o wartości historycznej, naukowej lub artystycznej na przechowanie przez muzeum z pominięciem procedur określonych w art. 22 – 25, w szczególności bez decyzji właściwego miejscowo wojewódzkiego konserwatora zabytków.
